Przedsmak

Hejoo! Nie pisałam ostatnio, ponieważ dużo pracy przy przygotowaniach do egzaminu! Dziś mam dla Was fragment opowiadania, które sama wymyśliłam (może nie jest porywające ale cóż) Przyjmuje wszelką krytykę i jeśli będą jakieś propozycje zmian to proszę piszcie :) Oto one:

   Świat się od niej odwrócił. Oprócz kartonów, papierków, kontenerów na śmieci i pleśni nie było w okolicy nic. Długie czarne włosy spływały po jej ramieniach a zielone oczy były koloru trawy w letni poranek. Samotna 15 latka z walizką w ręku szła sama przez życie, nie mając nikogo przemierzała zakamarki Paryża.

    Podróżując przez miasto miłości dostrzegła wysokiego bruneta stojącego przy budce z futerałami na telefon. Rose stała i spoglądając na niego zaczęła myśleć o swoim byłym chłopaku. Nagle brunet odwrócił się, zauważył Rose a ona szybko uciekła. Rose zdyszana odsapła na chwilę, myślała o nim, o tym, że chciałaby go jeszcze zobaczyć. Myślała nad pracą. Po paru miesiącach znalazła ogłoszenie, że w schronisku poszukują personelu. Poszła do schroniska, dostała bez problemu pracę, ale musiała zataić parę faktów.  Następnego dnia miała zacząć. Rano z ogromnym uśmiechem na twarzy poszła do schroniska, oprowadzała ją po nim Mélanie, najmłodsza pracownica, która uwielbiała swoją pracę i z radością ja wykonywała, ponieważ kocha zwierzęta

- A tu są prysznice. Czasami jak się mocno ubrudzisz możesz się umyć – Mélanie z uśmiechem opowiadała Rose co i jak.

- Ok. Rozumiem. – Rose wydawała się obojętna

- Widzę, że cię nudzę. Chodźmy zacząć pracę. Na początek pobaw się z pieskami. Idziesz prosto do końca i skręcasz w prawo.

- Dobrze. No to do dzieła – Rose poszła do psów, gdy weszła do pomieszczenia zobaczyła tam tego samego bruneta, przed którym uciekła. Zamurowało ją, miała ochotę z stamtąd uciec. Ale poszła dalej mając nadzieję, że jej nie zauważy.

- Hej. Czy to nie ciebie widziałem przed wczoraj obok budki? – Odezwał się chłopak

- Cześć. Byłam przed wczoraj obok budki ale nie zwróciłam uwagi na osoby wokół mnie. – Rose starała się mówić obojętnie ale nie za bardzo jej to wychodziło. Dopiero po minucie zorientowała się, że głupio mu odpowiedziała hm… przynajmniej jej się tak wydawało

- Jesteś podobna do takiej dziewczyny, którą zauważyłem przy tej budce. Chciałem porozmawiać ale uciekła – ze smutkiem opowiadał o tym zdarzeniu. – Ale może nie rozmawiajmy o tamtym dniu tylko pobawmy się z tymi psiaczkami.

- Dobrze. – Rose uśmiechnęła się. Obydwoje zabrali się do roboty. Gdy Rose podeszła do klatki, żeby wypuścić psiaka popatrzała mu w oczy i zobaczyła coś niezwykłego, wiedziała, że jest wyjątkowy…

Prawa autorskie zastrzeżone!!!  Pozdrawiamy M,R&P 

P.S Jutro napisze Wam co wydarzyło się jak szłam pobiegać z Mirą. Zabawna historia